بررسی آثار تربیتی و اجتماعی بازی در کانون جوانان رضوی
اشاره:
با دیدن محوطه زیبای کانون جوانان رضوی در یک بازدید کوتاه یک ساعته، همه تصورات قبلی که از محیط آموزشی یک کانون فرهنگی در ذهن مان داشتیم به هم ریخت، درخت های بزرگ قدیمی، حیاط سنگ فرش شده و یک زمین چمن ورزشی در کنار ساختمان آموزش؛ همه و همه گویای یک کانون بازی محور با صفا بود. بعد از آن بازدید اولیه، گفتگویی با آقای احمدپور و خانم شهرامی پیرامون آثار تربیتی و اجتماعی بازی در کانون رضوی داشتیم که در ادامه می خوانیم:
جای پای بازی
کانون جوانان رضوی رشت، سال 81 تاسیس شده و بازی کم و بیش جزء برنامه ها بوده اما با ورود مربیان جوان، جای پای بازی محکم تر شده است. مخاطب کانون ما از کلاس اول ابتدایی تا پایه نهم هست، سالهای اول، از بازی های تحرکی و گروهی فقط به عنوان ابزار جذب دانش آموزان از مدارس به کانون استفاده می کردیم اما حالا چند سالی هست که زنگ بازی به ویژه در تابستان ها، درکنار حلقه های مطالعاتی و کارگاه های مهارتی جزو برنامه های ثابت هفتگی کانون است.
ما بازی را صرفا سرگرمی نمی دانیم. بازی یک بستر غنی برای انتقال مفاهیم است. بجای کلاس های طولانی و نشستن های خسته کننده هر آنچه از جنس آموزش مد نظرمان هست را در قالب بازی می ریزیم و داخل زمین چمن اجرا می کنیم، البته بعضی از خانواده ها علاقه دارند فرزندشان صرفا فلان کارگاه آموزشی را بیاید اما ما روی موضع خودمان ایستادیم و به آنها می گوییم ما موسسه آموزشی نیستیم، هدف اصلی ما تربیت دانش آموز از طریق بازی و کارگاه های مهارتی است.
حسین احمدپور
بازی و حل مسئله های تربیتی
بازی های گروهی نوجوان بر اساس مسئله هایی که مربی های اجرایی از ارتباط با بچه ها دریافت می کنند در کارگروه تخصصی بازی طراحی می شود مثل مسئولیت پذیری، امانت داری، کارگروهی، مدیریت و رهبری و … مربی ها در حین بازی با بچه ها انس می گیرند و بچه ها خود به خود، نسبت به هم شناخت بیشتری پیدا می کنند و طبیعتا پایه های دوستی بهتری شکل می گیرد. خود ما هم برای اینکه به بچه ها مسئولیت اجرایی بدهیم، در حین بازی، بچه های متناسب با آن مسئولیت را شناسایی می کنیم. گاهی هم بازی حالت زندگی کردن دارد. برپا کردن چادر، غذا درست کردن و… . در فرایند همین فعالیت ها مربی می بیند اگر کسی کاری را بلد نیست یا اهل مشارکت و تلاش نیست به او کمک می کند تا بتواند مثل بقیه فعال باشد.
حسین احمد پور
از جشنواره بازی مادر و دختری تا معمای میرزا کوچک خان
در کارگروه دختران از همان اول بازی جزو برنامه ها بود. حتی در سفر، در هیئت. الان در فصل تابستان هفته ای دو روز کارگاه برای دختران داریم. یک ساعت آموزش مهارت و یک ساعت بازی. بعضی از بچه ها بازی تحرکی دوست ندارند برای همین بازی های فکری و رومیزی هم برای کانون تهیه کردیم. چند نوع بازی داریم ؛ بازی های هدفمند که با موضوع آموزشی کارگاه در ارتباط است. بازی های آزاد که چند نوع بازی و وسیله می بریم داخل زمین چمن و هر گروه بازی مورد علاقه اش را انتخاب می کند. بازی چند مرحله ای و مسابقه ای و گاهی هم جشنواره بازی مادر و دختری با موضوع آشپزی یا بازی های پرسش و پاسخی با هدف آشنایی. مثلا از مادر در مورد دختر سوال می پرسیدیم و اگر جواب درست بود امتیاز می گرفت و بالعکس
برای مناسبت ها هم بازی طراحی کرده ایم مثلا برای شهادت میرزا کوچک خان ، یک بازی پازلی طراحی شد که بچه ها در هر مرحله باید جواب یک معما را پیدا می کردند و در نهایت عکس میرزا کوچک خان تکمیل می شد.
نسرین شهرامی
در اوج اغتشاشات، اردوی بازی دلها را به هم نزدیک کرد
کانون ما را خیلی ها به بازی و اردوهای تربیتی می شناسند، توی اوج اغتشاشات سال 1401، با همکاری آموزش و پرورش استان گیلان، اردوهای بازی محور « فصل رویش » را برای 2000 دختر و پسر قشر خاکستری کلاس هفتم و هشتم برگزار کردیم، برنامه اردو فقط اجرای بازی های گروهی مسابقه ای بود و گروه ها با امتیازی که کسب می کردند می توانستند مواد اولیه نهار خریداری و بعد از آن پخت و پز کنند. مربی های ما در طول اردو با بچه ها رفاقت می کردند. هم در بازی هم در نماز جماعت هم وقت ناهار. هدف ما در گام اول پاسخ به شبهات آن روزهای نوجوان ها نبود. می خواستیم بچه ها، جوان های مذهبی که این نظام را قبول دارند را از نزدیک ببیند و با آنها معاشرت کنند تا دلها به هم نزدیک شود که الحمدالله همین اتفاق هم افتاد، بعضی از بچه ها در زمان افتتاحیه، وقتی سرود ملی جلوی پرچم ایران پخش می شد تردید داشتند، نگاه شان به دیگران بود که آیا سرود را بخوانند یا نخوانند! ولی در اختتامیه، بیشتر بچه ها دست روی سینه می گذاشتند و در کنار مربی ها سرود ملی ایران را همخوانی می کردند.
حسین احمد پور
حسین احمد پور / مسئول کارگروه نوجوانان پسر
نسرین شهرامی / مسئول واحد خواهران