حنان حامدالحروب مددکاراجتماعی و معلم کلاس دوم دبستان مدرسه «سمیحه خلیل»در کرانه باختری است. او در دانشگاه قدس و در رشته آموزش و پرورش ابتدایی تحصیل کرده است.
در سال ۲۰۱۶، «حروب» در سن ۴۴سالگی به عنوان یک زن فلسطینی، جایزۀ بهترین معلم دنیا را ازآنِ خودش کرد. او با شعار «نه به خشونت در آموزش» و با شیوه‌ای مبتنی بر «آموزش با بازی»، توانسته نام خودش را در حافظۀ جهان ثبت کند. «حنان»، با استفاده از شیوۀ آموزشیِ خود، تلاش میکند تا کودکان فلسطینی آسیب دیده از خشونت اسرائیلی ها را درمان کند و ادبیات مقاومت و پایداری را به آنها منتقل کند.
« داستان زندگی من، مانند داستان زندگی هر خانوادۀ دیگرِ فلسطینی در سایۀ اشغال رژیم صهیونیستی شکل گرفته است، یک‌روز، پسر و دو دختر دوقلویم، به‌همراه پدر و زن عمویشان از مدرسه به خانه بازمی گشتند که سربازان اشغال‌گر اسرائیلی، به اتومبیل آن ها تیراندازی کردند و همسرم مجروح شد و ۱۰ سال در زندان اسرائیل بود. این حادثه، شوک بدی را به فرزندانم وارد کرد و سبب شد تا آنها گوشه‌گیر شوند و اعتمادبه‌نفسشان را از دست بدهند. به‌این‌ترتیب، جوی از خشونت و ناامیدی در میان آنها شکل گرفت و به‌تدریج، موجب اُفت تحصیلی آنان شد. برای برون‌رفتِ فرزندانم از اثرات ناشی از این حادثه، تلاش زیادی کردم. متأسفانه در مدارس، معلمان شیوۀ برخورد با نتایج ناشی از این آسیب ها را آموزش نمی بینند، به‌همین‌دلیل مجبور شدم که خودم به کودکانم کمک کنم و توانستم با استفاده از «بازی»، آنها را از تاثیرِ آن شوک، بیرون بیاورم.»
حنان الحروب برای بهبود حال روحی کودکانش در خانه اش کنج امنی می سازد و بازی های مختلفی را که از اینترنت و کتاب ها پیدا می کند برایشان بومی سازی میکند. او متوجه می شود که فرزندانش هنگام بازی کردن در آرام ترین و خوشحال ترین حالت هستند. او پس از این تجربه ی موفق تصمیم میگیرد به عنوان معلم این ایده را برای دیگر دانش آموزان فلسطینی اجرا کند و از بازی به عنوان سلاح مقاومت استفاده کند.
«چون کودکان فلسطینی در اثر رفتارهای خشن اشغالگران اسرائیلی ، در معرض خشونت قرار دارند، از بازی به عنوان وسیله ای برای شاد کردن آن ها در کلاس درس استفاده می کنم. تدریس و آموزش همراه با بازی، باعث می شود تا دانش آموزان همزمان با یادگیری، با نشاط هم بشوند. به‌این‌ترتیب توانستم که با اصلاح رفتارهای نادرست آنها، رفتارهای خشن شان را کاهش دهم. شیوۀ من این است: «بازی میکنیم و می آموزیم». به‌این‌ترتیب، با تبدیل کلاس درس به محیطی امن و شاد تلاش می‌کنم تا دانش‌آموزان، کودکیِ ازدست‌رفتۀ خودشان را که زیر سلطۀ اسرائیل از آن محروم شده اند، بیابند. در بازی های ما بچه ها بر اساس شخصیت شان نقش میگیرند و به جای معلم، مدیر ، روزنامه نگار، مهندس ، دکتر و … بازی می کنند. ما گروهی کار می کنیم و در گروه ها به دانش آموزان نقش پیشرو و راهبر می دهیم و حتما نقش را چرخشی میکنیم؛ بنابراین آنها علاوه بر پیشرو بودن، یاد میگیرند که از یکدیگر حمایت و پشتیبانی کنند. بازی های ما همیشه با ابزار و وسایل خیلی ساده است از فنجان های پلاستیکی گرفته تا گیره لباس و طناب های کهنه. ما جدا از آموزش مفاهیم درسی برای آموزش اخلاق و ارزش ها با دانش آموزان بازی می کنیم. هر بازی، قانون های خاص خودش را دارد و هر دانش آموز باید با آن ها آشنا باشد تا بتواند وارد بازی بشود.»
این معلم فلسطینی یک نقشه ی بزرگ روی یک دیوار کلاسش دارد که هیچ اثری از موجودیت اسرائیل در آن دیده نمیشود. برخی از اسرائیلی ها او را به عنوان معلمی که خشونت را در سیستم آموزش و پروش ترویج می کند محکوم می کنند و از فعالیت های ضد اسرائیلی همسرش هم انتقاد کرده اند. با این حال او سرسختانه به کارش ادامه می دهد و معتقد است که معلمان قدرت واقعی روی زمین هستند و عقل کودک فلسطینی را عقلی بزرگ می داند که باید برای آینده روی آن سرمایه گذاری کرد.
« ما با استفاده از روش های مختلفی مانند بازی، نقاشی و ورزش، می توانیم به فرزندانمان کمک کنیم تا دنیا را درک کنند و به‌عنوان افراد فعال و خلاق،در سطح جهان اثرگذار باشند. من ایمان دارم که آموزش، یک سلاح و راهی برای پیروزی، ایستادگی، اثبات حق و حفظ هویت در سرزمینمان است. می توانیم واقعیت را تغییر دهیم و آینده را بسازیم.»
Palestinian teacher Hanan al-Hroub, who is shortlisted to win the Global Teacher Prize, is hugged by a student in the West Bank city of Ramallah
