بازی دوست روایت چند دانشجوی جوان دغدغه مند است که از بستر کار فرهنگی به فضای کودک و بازی ورودد کرده اند. ثمره کارشان از سال 96 تا به الان تولید طراحی و تولید 15 اسباب بازی آموزشی است. بازی دوست سعی دارد با طراحی و تولید اسباب بازی ها و طراحی و اجرای فرآیندهای بازی آموزی که بر ارتقای مهارتهای هوشی کودکان و نوجوانان متمرکز است، دستیار و همراهی برای والدین و مربی ایران زمین باشد.
از آنجایی که اعضای تیم بازی دوست همگی عقبه کار فرهنگی دارند و از فرهنگ وارد بازی و آموزش شده اند در حوزه بازی سفت و سخت روی حدود فرهنگی شان تاکید دارند. حامد تاملی، دانشجوی دکتری برنامه ریزی درسی و مسئول گروه بازی دوست است:« وقتی از فرهنگ و آموزش حرف می زنیم نباید این دو را از هم جدا کنیم. در آموزش مسئله زیست بوم خیلی پررنگ است. ابزار ،فرایند های آموزشی و اهداف برگرفته از جامعه ای است که ما در آن زندگی می کنیم.اگر در آموزش فرهنگ را نبینیم یک آموزش بومی اتفاق نمی افتد، مثلا در بازی کاشی چین ما سراغ طرح های اسلیمی و معماری ایرانی اسلامی رفته ایم. در بازی چیکا از اشکال و نقوش صنایع دستی استفاده کرده ایم. حتی بازی هایی مثل هامپوئیل (نام یک غار اساطیری در شهر مراغه ) که طراحی را از نمونه های خارجی انجام داده ایم سعی کردیم حداقل در اسم یا بسته بندی محصول بر ارزش های فرهنگی خودمان تکیه کنیم.»
اما نقطه تمایز بازی دوست با دیگر تولیدکنندگان را باید در نوع نگرش این گروه به بازی دید: « بازی برای ما صرفا ابزار نیست، بازی هسته اصلی است. به ویژه در سن زیر 7 سال که ما روی آن متمرکز هستیم بازی زندگی کودک است. هدف ما این نیست که کودک حروف را در بازی یاد بگیرد. اصل موضوع مفاهیمی هست که در بازی منتقل می شود. بحث اصلی خود شکوفایی کودک در بازی است. ما نگاه درمانی به بازی نداریم بلکه نگاه تربیتی است و این نگاه تربیتی فضای واقعی تری را برای رشد کودک رقم می زند.»
تیم بازی دوست با سرمایه 4میلیون تومانی وام، فعالیت خود را از کانون رضوان شروع کرده و در حال حاضر حدود 15 بازی طراحی کرده است که 7 بازی آن رسما وارد بازار و به فروشگاه ها عرضه شده است. بازی دوست مراحل تولید خود را برون سپاری می کند و مزیت خود را در محتوا و طراحی محصولات می بیند. حامد تاملی و همکارانش علاوه بر طراحی و تولید بازی ، به حوزه ترویج بازی و اسباب بازی هم ورود کرده اند.
« در کشور ما برای ترویج اسباب بازی و مفهوم بازی باید خیلی جدی کار کرد. متاسفانه رسانه ملی خیلی ضعیف عمل کرده و نگاه شان به اسباب بازی به عنوان یک کالای لوکس و صنعتی است. با اسباب بازی همان طوری برخورد میشود که با چیپس و پفک میشود. ما معتقدیم اسباب بازی نه تنها کالای فرهنگی است بلکه هویت سازترین کالای فرهنگی نیز می باشد. درصد زیادی از شخصیت کودک در زیر 7 سال شکل می گیرد که بیشترین وسیله دست او اسباب بازی است و این بی توجهی عملا بی توجهی به ذات کودک است . ما کتاب و فیلم را در رسانه به عنوان کالای فرهنگی می بینیم اما در اسباب بازی این نگاه فرهنگی بودن متفاوت است. بر همین مبنا تلاش کردیم باور و نگرش مسئولین را نسبت به این موضوع تغییر دهیم. سال 98 با مسئولین صدا و سیما صحبت کردیم و معاونت علمی و دیگر دوستان هم را هم پای کار آوردیم و در برنامه چی چی در شبکه پویا تبلیغ اسباب بازی هم گنجانده شد. اما بعد از مدتی مسئله تبلیغات و بهانه های مختلفی مطرح شد و مسئولین دیگر با ما همراهی و همکاری نکردند.»
