عروسک ها همیشه جزئی جدانشدنی از زندگی کودکان بوده و هستند. عروسک هایی که فارغ از جنبه بازی و اسباب بازی برای کودکان ، عامل انتقال فرهنگ بوده و در شکل گیری هویت نیز نقش بسزایی دارند.
حامد معلمی، مدیر موسسه فرهنگی انار می باشد. او کارشناس ارشد جامعه شناسی است و تحصیلات حوزوی دارد. دغدغه اش در حوزه کودک با فعالیت های تبلیغی شروع شد و در نهایت با تولید عروسک ادامه پیدا کرد. “: کودک از لحاظ سنی و اهمیت یادگیری یک مخاطب استراتژیک است، وقتی تصمیم گرفتیم در این حوزه کار کنیم فعالیت های رایج دنیا را رصد کردیم و دیدیم که برای کودک شخصیت سازی صورت می گیرد یعنی ابتدا محصولات رسانه‌ای (فیلم و انیمیشین) تولید می کنند بعد سراغ پیوست محصولات دیگر مثل کتاب و عروسک می‌روند. دقیقا همان فرایندی که عروسک باربی طی کرده است. تصمیم ما هم همین بود، اینکه ابتدا به سراغ ساخت انیمیشن برویم اما از نظر تخصص و امور مالی این کار از عهده ما خارج بود.”
مسیر دشوار تولید انیمیشن مانع ادامه راه برای آقای معلمی نشد. این جوان مشهدی و گروهش از فرصت اربعین برای شروع کار در حوزه تولید عروسک استفاده کردند. “اربعین سال ۹۳ تصمیم گرفتیم برای کودکانی که در راهپیمایی هستند فعالیتی انجام بدهیم، با کمک آقای دوست محمدی دو عروسک ساده، طراحی شد و بعد مراحل ساخت را طی کرد. کم کم دیدم همان مسیری که باید با انیمیشن شروع می‌کردیم با عروسک ها هم می‌شود شروع کرد. عروسک های ما به اسم، زینب و محسن دو زائر نمادین اربعین هستند که تلاش می کنند کودکان را با امام حسین (علیه السلام) و زیارت اربعین آشنا کنند.”
دغدغه ی گروه انار این است که کودکان ایرانی در عروسک های زینب و محسن از نظر ظاهر و پوشش کودکی شبیه خودشان را ببینند و راحت تر بتوانند با آن ها ارتباط برقرار کنند.
با تلاش آقای معلمی محصولات جانبی از قبیل پازل و کتاب داستان، با هدف شخصیت پردازی عروسک های زینب و محسن نیز طراحی و تولید شده است.
از سال 93تاکنون تغییرات مثبتی در جنس عروسک ها و ظاهر آن ها ایجاد شده است. گروه انار در مسیر تولید فراز و فرودهایی را طی کرده، حامد معلمی در این باره می گوید : ” ما قصد نداشتیم مستقیما وارد تولید انبوه شویم، بعد از طراحی شخصیت ها به دنبال کارگاه تولیدی گشتیم تا اعروسک ها را برای ما تولید کند. اما پیدا نکردیم، بنابراین با یک سرمایه ۱۰ میلیون تومانی کار را در حد محدود شروع کردیم که تا پنج سال هیچ سودی نداشتیم و حتی به صورت شخصی برای پیشرفت کار هزینه می‌کردیم.”
