مسجد علی بن ابی طالب در کوچه پس کوچه های محله رکن آباد منطقه 2 شیراز ، مسجدی که تصور ما را از فضای معمول در مساجد بهم میریزد. بچه های کوچکتر ردیف به ردیف نشسته اند و بساط گِل بازی شان پهن است. بچه های با سنین بالاتر هم چند ایستگاه بازی دارند که به صورت نوبتی بازی می کنند. حیاط بزرگ مسجد و همکاری مسئولین باعث شده است که حدود 80 کودک از گروه سنی 4 تا 11 سال در روزهای مختلف هفته دور هم جمع بشوند. اینجا بازی صرفا به عنوان یک ابزار سرگرمی یا جذب بچه ها به مسجد استفاده نشده است بلکه مربیان بازی را یک بستر تربیتی می بینند.
مهدیس کشاورزی، دانشجوی سال اول دانشگاه و از مربیان مسجد است :« من وقتی کودک بودم بازی اصلی ام گل بازی بود. لازم نبود کسی به من بگوید چه چیزی بسازم. با تخیل خودم هر انچه دوست داشتم می ساختم. برای همین گِل بازی در مسجد را برای کودکان زیر 7 سال راه انداختیم. به والدین گفتیم قرار نیست کودک شما مثل یک سفالگر حرفه ای آموزش ببیند بلکه طبق نیاز و ذائقه اش بازی می کند. ما در بازی با بچه ها نظم ، همدلی ، صف و نوبت ، پاکیزگی فرد و محیط و … را تمرین می کنیم و شاهد رشد بچه ها در این موضوعات هستیم. بچه ها با گِل رس هر وسیله ای که دوست دارند می سازند و بعد ساختنی هایشان را با خود به خانه می برند. ما به عنوان مربی برای کودک دستورالعمل خاصی مشخص نمی کنیم. هدف خلاقیت و آزادی عمل بچه ها در بازی است.»
مربیان مسجد برای بچه های 7 تا 11 سال هم برنامه بازی دارند. بازی هایی ساده و کم هزینه ، از بازی برج سازی با نوار کاست گرفته تا بادکنک بازی و بازی با موزاییک های شطرنجی کف حیاط مسجد و یا نقاشی بزرگ مار و پله . هر هفته برای بچه ها چند ایستگاه بازی تعریف می شود و بچه ها با توجه به علاقه و سن شان در این ایستگاه ها بازی می کنند.
حضور بچه ها در مسجد دو روز هفته و هر روز به مدت 2 ساعت است. مسئولین کانون فرهنگی مسجد علی بن ابی طالب از نیاز والدین نیز غافل نشده اند و در فضای مجازی پاسخگویی به سوالات تربیتی و به صورت حضوری هم در مسجد بخش مشاوره تربیتی فردی و گروهی را راه اندازی کرده اند. هم چنین تا بحال موفق شده اند یک کارگاه بازی خانوادگی نیز در مسجد برگزار کنند.